زنان و اعتماد: مطالعه اعتماد اجتماعی زنان تهران

مطالعه حاضر مقوله اعتماد اجتماعی را بررسی می کند که در جوامع امروزی اهمیتی دو چندان یافته ولی حداقل درباره زنان مورد توجه و واکاوی متشابهی واقع نشده است. بسیاری از نظریه پردازان جامعه شناسی تاکید ویژه بر نقش روابط در ایجاد اعتماد داشته اند و معتقد هستند اعتماد در روابط و تعاملات معنا پیدا می کند، توسعه می یابد و تقویت می شود. در فرهنگ مردسالار که با ارزش های تعصب و ناموس پرستی در هم تنیده است. زنان شریان حیاتی حیثیت و آبروی خانواده و مردان محسوب می شوند. لذا مردان از طریق اعمال محدودیت های متعدد، روابط زنان را در چارچوب ارزش های خاص خود تنظیم می کنند. ماحصل چنین نظامی محدودیت زنان در برقراری روابط اجتماعی و حضور در عرصه های مختلف اجتماعی است. این پژوهش بر آن است تا نقش و تاثیر عوامل مختلف نظیر سطح روابط و نوع روابط زنان، ناموس پرستی، اعتماد بنیادین و احساس بی قدرتی بر اعتماد اجتماعی آنها را مطالعه کند. در این پژوهش که به روش پیمایشی انجام شد، حجم نمونه 290 نفر و جامعه آماری، زنان همسردار ساکن در مناطق 3 و 16 شهر تهران بود. یافته های پژوهش حاکی از وجود همبستگی معنادار بین متغیرهای ناموس پرستی، احساس بی قدرتی، سطح و نوع روابط بر اعتماد اجتماعی زنان می باشد.